Þrymskviða

1. Reiður var þá Vingþór

er hann vaknaði

og síns hamars

um saknaði,

skegg nam að hrista,

skör nam að dýja,

réð Jarðar bur

um að þreifast.

2. Og hann það orða

alls fyrst um kvað:

Heyrðu nú, Loki,

hvað eg nú mæli

er eigi veit

Jarðar hvergi

né upphimins:

ás er stolinn hamri.

3. Gengu þeir fagra

Freyju túna

og hann það orða

alls fyrst um kvað:

Muntu mér, Freyja,

fjaðurhams ljá

ef eg minn hamar

mættag hitta.

Freyja kvað:

4. Þó mynda eg gefa þér

þótt úr gulli væri

og þó selja

að væri úr silfri.

5. Fló þá Loki,

fjaðurhamur dundi,

uns fyr utan kom

ása garða

og fyr innan kom

jötna heima.

6. Þrymur sat á haugi,

þursa drottinn,

greyjum sínum

gullbönd snöri

og mörum sínum

mön jafnaði.

Þrymur kvað:

7. Hvað er með ásum?

Hvað er með álfum?

Hví ertu einn kominn

í Jötunheima?

Loki kvað:

Illt er með ásum,

illt er með álfum;

hefir þú Hlórriða

hamar um fólginn?

Þrymur kvað:

8. Eg hefi Hlórriða.

hamar um fólginn

átta röstum

fyr jörð neðan.

Hann engi maður

aftur um heimtir

nema færi mér

Freyju að kvæn.

9. Fló þá Loki,

fjaðurhamur dundi,

uns fyr utan kom

jötna heima

og fyr innan kom

ása garða.

Mætti hann Þór

miðra garða

og hann það orða

alls fyrst um kvað:

10. Hefir þú erindi

sem erfiði?

Segðu á lofti

löng tíðindi.

Oft sitjanda

sögur um fallast

og liggjandi

lygi um bellir.

Loki kvað:

11. Hefi eg erfiði

og erindi.

Þrymur hefir þinn hamar,

þursa drottinn.

Hann engi maður

aftur um heimtir

nema honum færi

Freyju að kvon.

12. Ganga þeir fagra

Freyju að hitta

og hann það orða

alls fyrst um kvað:

Bittu þig, Freyja,

brúðar líni;

við skulum aka tvö

í Jötunheima.

13. Reið varð þá Freyja

og fnásaði,

allur ása salur

undir bifðist,

stökk það hið mikla

men Brísinga:

Mig veistu verða

vergjarnasta

ef eg ek með þér

í Jötunheima.

14. Senn voru æsir

allir á þingi

og ásynjur

allar á máli

og um það réðu

ríkir tívar

hve þeir Hlórriða

hamar um sætti.

15. Þá kvað það Heimdallur,

hvítastur ása,

vissi hann vel fram

sem vanir aðrir:

Bindum vér Þór þá

brúðar líni,

hafi hann ið mikla

men Brísinga.

16. Látum und honum

hrynja lukla

og kvenvoðir

um kné falla

en á brjósti

breiða steina

og haglega

um höfuð typpum.

17. Þá kvað það Þór,

þrúðugur ás:

Mig munu æsir

argan kalla

ef eg bindast læt

brúðar líni.

18. Þá kvað það Loki

Laufeyjar sonur:

Þegi þú, Þór,

þeirra orða.

Þegar munu jötnar

Ásgarð búa

nema þú þinn hamar

þér um heimtir.

19. Bundu þeir Þór þá

brúðar líni

og inu mikla

meni Brísinga,

létu und honum

hrynja lukla

og kvenvoðir

um kné falla

en á brjósti

breiða steina

og haglega

um höfuð typptu.

20. Þá kvað Loki

Laufeyjar sonur:

Mun eg og með þér

ambátt vera,

við skulum aka tvö

í Jötunheima.

21. Senn voru hafrar

heim um reknir,

skyndir að sköklum,

skyldu vel renna.

Björg brotnuðu,

brann jörð loga,

ók Óðins sonur

í Jötunheima.

22. Þá kvað það Þrymur,

þursa drottinn:

Standið upp, jötnar,

og stráið bekki.

Nú færið mér

Freyju að kvon

Njarðar dóttur

úr Nóatúnum.

23. Ganga hér að garði

gullhyrndar kýr,

öxn alsvartir

jötni að gamni;

fjöld á eg meiðma,

fjöld á eg menja,

einnar mér Freyju

ávant þykir.

24. Var þar að kveldi

um komið snemma

og fyr jötna

öl fram borið.

Einn át uxa,

átta laxa,

krásir allar

þær er konur skyldu,

drakk Sifjar ver

sáld þrjú mjaðar.

25. Þá kvað það Þrymur,

þursa drottinn:

Hvar sáttu brúðir

bíta hvassara?

Sák-a eg brúðir

bíta breiðara

né inn meira mjöð

mey um drekka.

26. Sat in alsnotra

ambátt fyrir

er orð um fann

við jötuns máli:

Át vætur Freyja

átta nóttum,

svo var hún óðfús

í Jötunheima.

27. Laut und línu,

lysti að kyssa,

en hann utan stökk

endlangan sal:

Hví eru öndótt

augu Freyju?

Þykir mér úr augum

eldur um brenna.

28. Sat in alsnotra

ambátt fyrir

er orð um fann

við jötuns máli:

Svaf vætur Freyja

átta nóttum,

svo var hún óðfús

í Jötunheima.

29. Inn kom in arma

jötna systir,

hin er brúðfjár

biðja þorði:

Láttu þér af höndum

hringa rauða,

ef þú öðlast vilt

ástir mínar,

ástir mínar,

alla hylli.

30. Þá kvað það Þrymur,

þursa drottinn:

Berið inn hamar

brúði að vígja,

leggið Mjöllni

í meyjar kné,

vígið okkur saman

Várar hendi.

31. Hló Hlórriða

hugur í brjósti

er harðhugaður

hamar um þekkti;

Þrym drap hann fyrstan,

þursa drottin,

og ætt jötuns

alla lamdi.

32. Drap hann ina öldnu

jötna systur,

hin er brúðfjár

um beðið hafði,

hún skell um hlaut

fyr skillinga,

en högg hamars

fyr hringa fjöld.

Svo kom Óðins sonur

endur að hamri.

Vote for polarhome